“Sonsuz Bir Minnetin Sessiz Günü: 10 Kasım”

Her yıl takvimler 10 Kasım’ı gösterdiğinde, yüreklerimizde aynı sessizlik, aynı sızı, aynı derin saygı dalga dalga yayılır. Saatler 09.05’i vurduğunda ülke bir anda durur; motorlar susar, adımlar kesilir, kelimeler boğazda düğümlenir. Çünkü o an, bu milletin kalbinde ebediyen yaşamaya devam eden Mustafa Kemal Atatürk’e saygının, özlemin ve minnetin en saf hâlidir.

Atatürk’ü yalnızca bir devlet kurucusu, bir mareşal ya da bir inkılap önderi olarak görmek eksik kalır. O, bir milletin küllerinden yeniden doğuşunun sembolüdür. O, “Bağımsızlık benim karakterimdir” diyerek tutsaklık zincirlerini kıran iradenin, aklın ve bilimin ışığına inanan bir çağdaşlık önderinin ta kendisidir.

10 Kasım, bir yas günü değil, bir bilinç günüdür. Çünkü Atatürk’ü anmak, yalnızca geçmişe bakmak değil; onun gösterdiği yolda, aklın, bilimin, sanatın ve insanlık değerlerinin peşinden yürümektir. Her 10 Kasım’da, onun “Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır; fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır” sözünü yeniden hatırlarız. Ve işte o anda anlarız ki, Atatürk aslında hiç gitmemiştir. O, her sınıfta, her laboratuvarda, her tarlada, her fabrikada ve her vicdanda yaşamaya devam etmektedir.

Bugün, onun bize bıraktığı emanete ne kadar sahip çıktığımızı sorgulama günüdür. Kadınların özgürlüğünden, çocukların eğitimine; sanattan, hukuka kadar her alanda onun çizdiği çağdaş uygarlık yolunda yürümek, en büyük anma biçimidir. Çünkü Atatürk’ü anmak, onu anlamakla mümkündür.

Ey büyük Atatürk,
Senin fikirlerin, bu milletin kalbinde hiç sönmeyen bir meşale gibi yanmaya devam ediyor. Her 10 Kasım’da yüreğimiz bir anlığına duruyor belki, ama ardından yeniden senin aydınlattığın yolda ilerlemeye koyuluyoruz.
Rahat uyu, biz buradayız. Cumhuriyet senin emanettir; sonsuza dek payidar kalacaktır.