Ekonomik kalkınma, refah düzeyinin yükselmesi ve sosyal huzur… Bu üç kavram, bir ülkenin geleceğini şekillendiren en kritik unsurlardan. Ancak bu tabloya çoğu zaman gözden kaçan, ama temelleri sağlamlaştıran bir taş daha eklemek gerekir: sigorta bilinci. Bugün gelişmiş ülkelere baktığımızda, kişi başına düşen gelirden önce dikkat çeken şey, bireylerin ve kurumların risk yönetimi anlayışıdır. İnsanlar sadece…
Ekonomik kalkınma, refah düzeyinin yükselmesi ve sosyal huzur… Bu üç kavram, bir ülkenin geleceğini şekillendiren en kritik unsurlardan. Ancak bu tabloya çoğu zaman gözden kaçan, ama temelleri sağlamlaştıran bir taş daha eklemek gerekir: sigorta bilinci.
Bugün gelişmiş ülkelere baktığımızda, kişi başına düşen gelirden önce dikkat çeken şey, bireylerin ve kurumların risk yönetimi anlayışıdır. İnsanlar sadece “bugün” için değil, “yarın” için de plan yapar. Kaza, hastalık, afet veya işsizlik… Hayatın belirsizlikleri karşısında “benim başıma gelmez” demek yerine, “gelirse ne yaparım?” sorusuna yanıt ararlar. İşte o yanıtın adı sigortadır.
Sigorta sistemi, bir ülkenin ekonomik istikrarının sessiz mimarıdır. Çünkü sigorta, yalnızca bireyleri değil, aynı zamanda üretimi, istihdamı ve yatırımı da korur. Bir çiftçinin don zararı karşısında iflas etmemesi, bir işletmenin yangın sonrası yeniden ayağa kalkabilmesi ya da bir ailenin sağlık giderlerini karşılayabilmesi hep bu mekanizmanın ürünüdür.
Refahın sürdürülebilirliği, bireyin ekonomik olarak ayakta kalabilme gücüyle doğrudan ilişkilidir. Bu nedenle sigorta, sadece finansal bir araç değil; toplumsal dayanıklılığın sigortasıdır.
Toplumların sigorta bilincine bakarak gelişmişlik seviyelerini tahmin etmek çoğu zaman mümkündür. Çünkü refah düzeyi arttıkça, bireylerin “risk farkındalığı” da artar. İnsanlar gelirlerini yalnızca tüketim için değil, geleceği güvence altına almak için de kullanır.
Ne var ki gelişmekte olan ülkelerde bu tablo çoğu zaman tersine işler. İnsanlar sigortayı bir maliyet, hatta gereksiz bir lüks olarak görür. Oysa sigorta, bir harcama değil, bir yatırımdır — hem bireysel hem de toplumsal anlamda.
Afetler, ekonomik krizler veya sağlık sorunları, sigortasız toplumlarda yalnızca bireyleri değil, devleti de zor durumda bırakır. Kamu kaynakları afet tazminine, sağlık giderlerine ya da sosyal yardımlara yönelir; oysa güçlü bir sigorta sistemi bu yükü önemli ölçüde hafifletebilir.
Sigorta bilinci, bir günde inşa edilmez. Bu, uzun vadeli bir kültür meselesidir. İlkokuldan itibaren finansal okuryazarlıkla başlayan, medyanın doğru rol üstlendiği ve devletin teşvik ettiği bir bilinçlenme süreci gerekir.
Toplum, sigortayı “kötü günde yanında olacak bir güvence” olarak gördüğünde, o toplum artık refahın sadece bugünkü değil, yarınki halini de koruma altına almış demektir.
Refah yalnızca ekonomik büyüme rakamlarıyla ölçülmez. Gerçek refah, bireylerin kendini güvende hissettiği, riskler karşısında çaresiz kalmadığı, geleceğe umutla bakabildiği bir toplumsal yapı demektir.
Sigorta bilinci bu yapının görünmeyen iskeletidir. Toplumun refahı, aslında sigorta bilincinin derinliğiyle doğru orantılıdır. Çünkü güvence altına alınmamış bir gelecek, ne kadar parlak görünürse görünsün, bir rüzgârda sarsılabilir.
Yorum Yap